Aktualności

Pożegnanie absolwentów 2016…

                                           „Nie wystarczy życia przeżyć,
                                             Trzeba jeszcze przeżyć je pięknie.”

     29 kwietnia 2016 roku odbyła się w I Liceum Ogólnokształcącym uroczysta akademia z okazji ukończenia szkoły przez uczniów klas trzecich. Na galę przygotowaną z tej okazji przybyli: Naczelnik Wydziału Oświaty, Kultury, Kultury Fizycznej i Turystki Starostwa Powiatowego w Krasnymstawie Pan Marek Majewski, zastępca przewodniczącej Rady Rodziców, Pan Artur Rogowski, wychowawcy i nauczyciele. Licznie przybyli również rodzice uczniów. Nie brakowało oczywiście żadnego ucznia klasy trzeciej. W swoim wystąpieniu Dyrektor szkoły, Pani Edyta Fidecka dokonała podsumowania trzyletniej pracy młodzieży kończącej szkołę. Liceum ukończyło 107 uczniów, ze średnią ocen bliską 4,0.
     Ważnym punktem uroczystości było wręczenie „Nagrody im. Jana i Heleny Stefańczyków – Steftleben” dla najwybitniejszego absolwenta I LO. Wyróżnienie to, z woli kapituły otrzymał Maciej Sypetkowski z klasy IIIA. Laudację ucznia przedstawił wychowawca, Pan Andrzej Skiba.
     Świadectwa z wyróżnieniem otrzymało dziewięciu absolwentów ze średnią powyżej 4,75, w tym dwie uczennice ze średnią 5,0.

Nagrodami książkowymi, ufundowanymi przez Radę Rodziców I LO, uhonorowano też uczniów ze średnią powyżej 4,2, którzy jednocześnie osiągnęli znaczące sukcesy w konkursach przedmiotowych i zawodach sportowych oraz uczniów z najwyższą frekwencją.
     Uczniowie klas trzecich podziękowali za trud wychowawczy i sprawowaną nad nimi opiekę Dyrekcji Szkoły. Przedstawiciele Samorządu Uczniowskiego, Julia Gleń i Mateusz Legieć złożyli najlepsze życzenia swoim starszym kolegom i koleżankom. Maturzyści otrzymali od SU pamiątkowe odznaki z logo szkoły.
     Drugą część oficjalnej gali poprowadziła Pani wicedyrektor Anna Król. W części tej odbyło się ślubowanie uczniów klas programowo najwyższych, przekazanie sztandaru nowemu pocztowi sztandarowemu oraz jego zaprzysiężenie. Pani wicedyrektor Anna Patejuk podziękowała dotychczasowym członkom pocztu sztandarowego: Kornelii Banach, Natalii Hubie, Idze Kwiecińskiej, Agacie Siwiec, Karolowi Miszczakowi i Szymonowi Nadolskiemu. Godnymi następcami wymienionych uczniów okazali się: Adrianna Chodorowska, Martyna Marczewska, Natalia Sulowska, Kamila Weremko, Wiktor Kościuk i Patryk Wiącek.
     W części artystycznej przedstawiono krótkie humorystyczne informacje na temat każdej z klas. Młodsi uczniowie dziękowali absolwentom za wspólne lata spędzone w murach szkoły, mając nadzieję, że ich odejście nie oznacza zapomnienia o tych, którzy tu zostają: troskliwych nauczycielach i wychowawcach, młodszych kolegach i koleżankach. Podkreślili, że to właśnie w liceum rodziły się wielkie odkrycia, emocje, przyjaźnie i wspaniałe uczucia. To, co było obce i nieznane – stawało się zrozumiałe, przyjazne i bliskie. Życzyli, aby omijały absolwentów troski, smutki i zwątpienie, a towarzyszyły: radość, zrozumienie, przyjaźń i jakże potrzebna nadzieja. Imprezę znakomicie poprowadzili Eliza Sawczuk i Szymon Antoniak z klasy IIa. Wychowawcom klas trzecich wręczono pamiątkowe dyplomy ( teksty umieszczono poniżej). Przewodniczący klas trzecich otrzymali piękne złote podkowy ( przygotowane przez Patryka Wiącka z klasy IIa )– symbol szczęścia, które ma ich podczas matury nie opuszczać! W galowym koncercie wystąpili: soliści –Paulina Sobstyl – kl. IIIa, Alan Kwiecień i Szymon Warchulski – kl.IIIc, Dorota Marczyńska – kl. IIId, Agata Parada i Jakub Sokół z klasy IIa, chór szkolny, zespół recytatorek z klasy IIIb, zespół taneczny z klasy IIId.
     Część artystyczna wzbudziła wiele emocji. Publiczność i prowadzący rozumieli się bez słów, zebrani wychwytywali każdą aluzję, nagradzając ją brawami. Młodzi artyści włożyli w akademię wiele serca, to było widać… „Beksa” w interpretacji Szymona Warchulskiego powtórnie zachwyciła publiczność. Pożegnalna piosenka Alana Kwietnia sprawiła, że niektórzy mieli łzy w oczach. Słowa: „I przychodzi kres na kres” wzruszały swoją prostotą…
     Młodzież pracowała pod opieką: Pani Anny Kosmowskiej i Pana Jacka Wojciechowskiego – scenariusz i reżyseria, Pani Agnieszki Chwaszcz – scenografia, Pani Teresy Atras - organizacja imprezy wraz z uczniami klasy IIa. Za techniczną stronę uroczystości odpowiadali uczniowie: Adam Szymoniak i Bartłomiej Berbeć z klasy IIa.

Dyplomy wręczone wychowawcom klas trzecich:

                 I  Liceum  Ogólnokształcące
                                                    im.  Władysława  Jagiełły
                                                    w  Krasnymstawie

 Motto:
Do zobaczenia w dorosłym życiu
na innej drodze, na innym szlaku.
Z bagażem wspomnień na dnie, w ukryciu
wśród wielu pytań w pełnym plecaku.
Przyszłość - jak wielki znak zapytania
pełna rozterek i niepokoju.
Bez odpowiedzi na takie pytania
w codziennej pracy, w chwilach spokoju,
stoicie w progu tej waszej drogi
tacy malutcy, tacy nieśmiali.
Z cichą nadzieją, by los nie był srogi,
byście do celu dotarli cali.
Otwarci, prawi, pełni miłości,
idźcie odważnie przez życie,
by w końcu drogi bez wątpliwości,
w lustro popatrzeć na swe odbicie.
                                       T. Fiedorowicz

DYPLOM  DLA  ABSOLWENTÓW
Z  KLASY  IIIA
     Absolwenci z klasy IIIA sądzą, że najlepiej charakteryzuje ich tytuł piosenki zespołu „Abba” „Gimme! Gimme! Gimme!”. Według wychowawcy, pana Andrzeja Skiby spośród innych klas trzecich wyróżniają się uwielbieniem dla królowej nauk, matematyki, chociaż swoje możliwości intelektualne wykorzystują na poziomie dobrej trójki. Sami uczniowie uważają, że wyróżnia ich trzech władców Łopiennickiego Królestwa, dwóch rudych i to, że pani Teresa Atras nazwała ich swoją życiową porażką. Najlepsze przezwisko w klasie IIIA to Pan Ski, nie wiemy jednak, do kogo należy. Wychowawcy szczególnie utkwiła w pamięci lekcja o figurach obrotowych ( chyba chodziło o jakieś walce ), niestety nie chciał zdradzić, dlaczego. Pan Skiba dyplomatycznie stwierdził (aż trudno w to uwierzyć), że nie mieli żadnych wpadek. Oni sami twierdzą, że wpadką było dachowanie kolegi Dawida F. i pierwsze klasowe ognisko ze zgubą w lesie, ciekawe czy się chociaż znalazła? Ich ulubione wspomnienie z liceum dotyczy dnia, w którym, i tu zdziwicie się Państwo, wychowawca zgolił wąsy! Sądzą, że wychowawca zapamięta ich jako samych fachowców i kombinatorów. Ich ulubione powiedzenie brzmi: „Podnosicie do kwadratu jak czereśniaki!” Uwielbiają, gdy nauczyciel: wyłancza przed nawias, sprawdza nieobecności, każe patrzeć na telewizor, pyta: czy ona patrzy. My uważamy, że bardzo ostatnio dorośli. Zrozumieli, iż wiedzę mogą zdobywać od innych, ale mądrości muszą nauczyć się sami. Wychowawca pragnąłby, aby kierowali się w życiu dewizą Per aspera ad astra (czyli: przez trud do gwiazd). Udziela nawet wskazówki, oczywiście też po łacinie, jak to zrobić. Festina lente, czyli śpiesz się powoli, radzi swoim wychowankom.

DYPLOM  DLA  ABSOLWENTÓW
Z  KLASY  IIIB
       Klasa IIIB sądzi, że najtrafniej wyraża jej przedmaturalny stan wiersz „Do trupa” ( ach te biologiczne fascynacje). Wychowawczyni, pani Anna Kowalska sądzi, że wyróżniali się małą liczebnością oraz tym, że byli baaaardzo grzeczni. Chociaż oni przyznają się do nieudanej ucieczki z popularnego hisu. Dotarli tylko do szatni, skąd pani zaprosiła ich z powrotem na lekcję. Ich ulubione powiedzenia to: pewność na 90%, jesteś uczniem Jagiełły, zapytajmy fachowca, panie Michale. Najlepsze klasowe przezwiska to: Grządka, pani doktor, pan Marek. Lubią, gdy nauczyciel na lekcji pokazuje swoją ludzką twarz – wierzy w swoich uczniów. Za takie oddanie są w stanie nawet dozgonnie pokochać język polski! Wychowawczyni najbardziej wzruszyła się podczas ostatniej klasowej Wigilii, kiedy to uczniowie ujęli ją szczerością i dojrzałością życzeń. Pani Kowalska chciałaby obdarować swoich biologów myślą Paulo Coelho: „Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie.”

DYPLOM  DLA  ABSOLWENTÓW
Z  KLASY  IIIC
      Absolwenci z klasy IIIC to urodzeni poloniści, ich ankieta była napisana z epickim rozmachem. To organizm klasowy bardzo różnorodny, są w nim artystyczne dusze, wnikliwi obserwatorzy, wybuchowi pedanci i żądni wiedzy intelektualiści. Z nostalgią będą wspominać szkolne przedstawienia, w których brali udział, i klasowe Wigilie. Wychowawcy: pani Beata Dmitroca i pan Piotr Krysztofiak zapamiętają ich jako osoby małomówne, ale też prawdomówne, wyznające zasadę, że trzeba ze sobą rozmawiać. Najbardziej lubią, jak nauczyciel po prostu nie przychodzi na lekcję, jak już jest, to mógłby sięgnąć po jakąś opowieść ze swej przepastnej pamięci. Mają mnóstwo ulubionych powiedzonek np. plus dodatni minus ujemny, kogo dziś przyhaltujemy, no dziewczyny rześko jest, idziemy na dwór. Charakteryzuje ich specyficzne rozumienie mądrości: uważają , że mądry Polak po szkodzie. Według wychowawczyni zamiłowanie do biologii realizowali poprzez dogłębną analizę funkcjonowania komórek typu LG czy też Nokia. Pani Dmitroca sądzi, że możliwości intelektualne wykorzystywali na poziomie oceny celującej z plusem, z wyjątkiem sytuacji zużycia neuroprzekaźników a doskonały rozwój tego żywego organizmu zapewniała homeostaza. Wychowawczyni pragnęłaby, by dalsze życie każdego z jej uczniów było cudowną i niepowtarzalną, ale też niemylną kontynuacją procesu ewolucji i doskonalenia.

DYPLOM  DLA  ABSOLWENTÓW
Z  KLASY  IIID
     Klasa IIID, czyli, jak się sami określili tytułem piosenki, „Dzieci”, to ludzie niezwykle skromni. Uważają, że mądrym może być tylko ten, kto sam siebie nie uważa za mądrego. Ich ulubione wspomnienie z czasów szkolnych związane jest z klasową wycieczką. Uwielbiają, gdy nauczyciel przekłada sprawdziany, zresztą ich ulubione powiedzenie brzmi: przełoży się. Za swoją największą wpadkę uważają klasowe wagary, zawsze ktoś jednak zostawał w szkole. Uważają, że spośród innych klas trzecich wyróżnia ich niepospolite poczucie humoru, sarkazm i oczywiście frekwencja, nie napisali jednak jaka… Według wychowawczyni, pani Marzeny Altmajer – Chwały cechowało ich umiłowanie twórczości Gombrowicza. Podobnie jak w „Ferdydurke” klasa wyróżniała się spośród innych tym, że dziewczęta były miłe, uśmiechnięte, grzeczne i chętne do współpracy, a "chłopaki" (jak u Gombrowicza) to "młodzi gniewni", zbuntowani przeciw całemu światu, a zwłaszcza przeciw własnej wychowawczyni. Stopień wykorzystania możliwości intelektualnych przez klasę pani Altmajer ocenia bardzo wysoko, na dobry z małymi minusami. Wychowawczyni za świętym Pawłem powtarza: miłość nie pamięta złego, dlatego nie kojarzy żadnych klasowych niedociągnięć.
Złota myśl, którą pragnie obdarować wychowanków brzmi: „Szczęście jest tak bardzo blisko, Jeśli tego chcesz. Marzeniami zbuduj przyszłość, Swój własny los!"

• « poprz.
• nast. »